Pierwsze prawdziwe schronisko na Przełęczy Okraj powstało w początkach XIX wieku. Było to małe drewniane schronisko czeskie założone przez Karola Nalega - pruskiego kombatanta wojny napoleońskiej, który rozpropagował potem popularne w całych Karkonoszach zjazdy rogatymi saniami. Pierwsza trasa miała 7 kilometrów długości i prowadziła z przełęczy aż do Kowar.

W 1922 wybudowano po śląskiej (niemieckiej) stronie obiekt murowany, który przyjął wspomnianą nazwę Schlesische Grenzbaude. Mieścił on także schronisko młodzieżowe Storchennest ("Bocianie gniazdo"). Był to budynek parterowy na wysokiej podmurówce ze stromym, dwuspadowym dachem. Przylegało do niego północne skrzydło z jadalnią i pokojami dla turystów. Całość utrzymana była w regionalnym stylu sudeckim; w środku mieścił się także urząd pocztowy. Obiekt zniknął z krajobrazu przełęczy po II wojnie światowej, gdy w 1964 budowano przejście graniczne. Naprzeciw wznosił się drugi budynek, także już nieistniejący, którego przeznaczenie nie jest do końca znane (być może był to budynek urzędu celnego).

Po 1945 w budynku dawnej gospody otwarto schronisko "Na rubieży", nazwane później "Muflonik". W 1975 w miejscu, gdzie dawniej stało schronisko murowane powstała bacówka PTTK z 28 miejscami noclegowymi. Obecnie dawna gospoda ("Muflonik") oraz bacówka tworzą schronisko "Na Przełęczy Okraj"